Seilg en Toit

Eerst even een stukje historie………..

Nu bijna 2 jaar geleden waren wij - Jan & Hilda - weer aan het wandelen op een mooie winterse dag in de sneeuw. Als je aan de wandel bent met mooi weer kom je uiteraard ook andere wandelaars tegen. Met of zonder hond. Telkens als wij iemand met een hond tegen kwamen begon het gesprek weer van zullen wij ook weer een hond nemen. Wij zijn beide opgegroeid waar een hond deel uitmaakte van het gezin. In de beginperiode van ons huwelijk ( nu inmiddels bijna 30 jaar geleden) hadden wij een Franse Buldog ( Sjors ) vanuit huis meegekregen. Deze hebben wij helaas al snel in moeten laten slapen vanwege een zware hernia. We hebben toen besloten om voorlopig even geen huisdier te nemen, kinderwens was groter .

Na een periode van ongeveer tien jaar, we hadden inmiddels twee dochters (Marije & Sonja ) kwam toch de wens van een hond weer naar boven. De keuze viel op een Golden Retriever  (Dusty ) genaamd. Dit ras was op dat moment zeer populair en werd omschreven als een hond met een zeer rustig en lief karakter. Wij hadden de pech dat onze hond na ongeveer twee jaar een zeer onrustige en onvoorspelbaar karakter kreeg. Na later bleek doordat dit ras behoorlijk doorgefokt was. We hadden al diverse cursussen met hem gedaan maar niets hielp, hij bleef onbehandelbaar. Besloten werd om een andere baas voor hem te zoeken waar hij de hele dagen buiten kon zijn want dan was hij in zijn element. Hij is op een boerderij terecht gekomen en heeft daar een geweldig leven gehad.

 

Maar nu even terug naar 2 jaar geleden,
We waren dus aan de wandel en  kwamen weer iemand met een hond tegen, we keken elkaar aan en dachten achteraf allebei hetzelfde. Wij willen ook weer een hond. Thuis gekomen onder het genot van een warme kop chocolademelk kwam het gesprek dus op een hond. We hadden al een keer tegen elkaar uitgesproken dat als we weer een hond zouden nemen dat dit één zou worden waar we veel mee moeten doen. Bij ons in het dorp was een stel die twee BC hadden ( kwamen ook bij Sandra weg bleek achteraf) en zij vertelden enthousiast over hun honden.

De keuze werd dus een BC en we hebben  contact gezocht met Sandra. Dit was in mei 2010. Deze nodigde ons uit langs te komen om te kijken en voor een gesprek over wat wij met de hond wilden gaan doen. Aangekomen in Oude Molen en bij het zien van de pups waren we helemaal verkocht. De pups waren nog maar enkele dagen oud ( S- nest) en de keuze vanuit onze kant viel op Seilg. Sandra vertelde ons dat de definitieve keuze bepaald werd na de puppy test. Gelukkig pasten de eigenschappen van Seilg bij ons. 

 

Ik had mij tijdens het gesprek ook laten ontvallen dat we wel twee wilden hebben. Sandra vertelde ons toen dat alle pups al verkocht waren en wij besloten toen om maar te wachten tot Seilg een jaar of twee zou zijn. Na ongeveer twee week belde Sandra ons op of wij nog belangstelling voor een tweede pup hadden, het T nest was inmiddels geboren en daar had iemand voor een pup afgezegd. Nou… daar hoefden wij niet lang over na te denken want we wilden er toch al graag twee. We hebben op advies van Sandra wederom gekozen voor een reu, en welke dit zou worden hebben wij ook aan Sandra overgelaten n.a.v. de puppytest. Wel hadden wij onze voorkeur uitgesproken voor Toit. Uiteindelijk bleek dat deze ook wel bij ons paste. Dus werden wij de trotse “ouders “ van twee BC. Seilg & Toit.

We konden ze een week na elkaar ophalen dus dat werd drukte in huize  “Willempies” zoals Sandra ons inmiddels noemt. De nodige maatregelen werden gemaakt, ruimte voor de benches etc.
Seilg konden we als eerste halen. De eerste 2 nachten hebben we de bench in de slaapkamer gezet. De derde nacht de overloop en al voor we Toit konden halen sliep hij al in de bijkeuken waar de benches zouden komen te staan. Bij Toit ging het nog sneller hij had natuurlijk afleiding van zijn maatje.

Nu kunnen we jullie vertellen dat het opvoeden van 2 pups tegelijk best even druk is maar als we zien hoeveel ze met elkaar spelen, scheelt het ons een hoop tijd en energie en heeft het dus ook zijn voordelen. De boel slopen kunnen ze ook prima. Het bleken al snel twee echte hoveniers te zijn. Wij hoefden geen planten meer te snoeien en de tuin omspitten werd ook met enige regelmaat gedaan. Scheelde ons een hoop werk :-).

 Na de zomer zijn we met ze naar de puppycursus gegaan en op de kennel dag in de herfst hebben ze voor het eerst kennis gemaakt met de schapen. Seilg had meer interesse voor de schapesch…..t en Toit huppelde er zeer geïnteresseerd  achteraan. Uiteindelijk zijn we begin 2011 met het schapen drijven begonnen. Seilg had al snel de smaak te pakken maar Toit leek af en toe wel op een kermis attractie. Rondjes rennen om mij en de schapen heen. Ja.. dat is pas leuk.

Inmiddels hebben we onze eerste “wedstrijd “gehad.  Op de eerste Trial in Loon, het was prachtig weer en heel gezellig  werd Toit gediskwalificeerd. Het ging allemaal best redelijk op een paar kermisrondjes na totdat we moesten pennen. Hij dacht ik heb het warm en wil de sloot in. Zo gedacht zo gedaan. Meneer de sloot in en daar stond ik, met de schapen zonder hond. Het publiek vond dit natuurlijk hilarisch en heeft hierom dus ook smakelijk gelachen. Na zijn afkoeling kwam hij gelukkig wel weer terug om het werk af te maken, maar helaas werd ik gediskwalificeerd. Nu vinden wij het meedoen en lekker bezig zijn met je hond belangrijker dan winnen, en gezelligheid staat bij ons al helemaal voorop. Ondertussen zijn onze dochters ook “slachtoffer” geworden van het BC virus. Marije wilde ook een BC maar had geen tijd voor een pup. Toen Sandra dit hoorde zij ze. Is Kells niks voor haar? Helaas heeft zij maar 7 maanden kunnen genieten van Kells, hij werd ernstig ziek en heeft hem in moeten laten slapen. Erg jammer want het waren inmiddels dikke maatjes. In die periode was ze inmiddels al zo gewend dat ze een maatje had, dat ze besloten heeft om toch weer snel een BC te nemen. Ze heeft nu gekozen voor een pup en ze had het geluk dat er een nestje rondliep bij Sandra. Dit werd dus één uit het W nest. Weylin, een zeer ondernemend type, hij maakt meer drukte dan die twee van ons .( Lees meer hierover onder kopje Weylin). Ook Sonja is bijna wekelijks tussen de honden en schapen te vinden zij traint met Blink en dit gaat iedere week met sprongen vooruit. Geweldig om te zien.  Kortom we zijn allemaal helemaal blij met onze honden en hopen nog jaren van ze te kunnen genieten. Ik houd nu op met schrijven. Als er weer nieuwe verhalen zijn en die komen er….dat weet ik zeker. Binnenkort de aanlegtest hierover valt ook zeker wel weer wat te schrijven.
 

Tot ziens bij de training.
Groeten Jan & Hilda