Raff

In Mei  2001 verhuisde ik naar een groter huis in Huissen. Raff nam ook al snel zijn  intrek hier, nadat ik contact had gehad met Sandra. Mijn wens? Een leuk hondje waar ik lekker mee kon wandelen, mocht ook een sneu geval zijn. En jawel, Sandra had op dat moment een “sneu geval”. Een 5 maanden oud reutje, wat in Ierland was opgegroeid in een krat van 60 x 60 cm in een grote loods. Hij had nog nooit daglicht gezien. Door het gebrek aan ruimte en daglicht had hij Engelse ziekte gekregen. Sandra nam hem mee naar huis en behandelde hem met vitamines en pijnstillers.

Raff bleek een heel blij en dankbaar hondje te zijn, maar door zijn gebrek viel hij nog al eens op z’n snuit. Zijn spieren verkrampten bij het aanzetten tot rennen. Desalniettemin had hij een enorme wilskracht en eenmaal op snelheid rende hij goed. Ik was gelijk aan hem verknocht en Raff ook aan mij. Geweldig!! Ik had een hondje. Van Sandra kreeg ik nog wat tips over Border Collies en vooral dat ik consequent moest zijn. Dat knoopte ik in m’n oren, maar Raff was een super gehoorzaam hondje. Hij hoefde nooit aan de lijn, ook al was hij nog zo jong.

Na een maand merkte ik dat hij wat minder goed luisterde…hij liep weg…kwam niet als ik hem riep. Ik heb toen gelijk Sandra gebeld en het advies was om met hem naar de hondenschool te gaan. Heb me direct aangemeldt bij KC Arnhem om de A cursus te doen. De cursus was 12 weken waarbij les 12 examen was. Vanaf les 1 lag Raff te slapen….heb ik weer!!! Voor de oefeningen moest ik hem wakker maken en dan sjokte hij met me mee. Zit en blijf?? Doe ik niet, zal Raff gedacht hebben. Liggen wil ik wel…uiteraard viel hij dan direct in slaap! Tegen les 11 kregen we examen training. Ik heb de instructeur gezegd niet mee te willen doen, want met een slapende hond had dat niet zoveel zin.

De instructeur vond dat ik het examen wel moest doen, puur als oefening en om een examen meegemaakt te hebben. Ok doe ik mee. Wat blijkt??? Raff was in topvorm en werd 2e in z’n groep…we waren geslaagd!! Hoe hij ’t gefikst heeft??? Geen idee…hij deed alle oefeningen goed en met veel plezier. Gek beest!!

Inmiddels had ik een 2e hond erbij…Cookie. Raff en Cookie waren de beste maatjes. Cookie begon met flybal en Raff ging mee om haar aan te moedigen. Hij rende op een meter of 10 afstand met Cookie mee, uiteraard met een bal in z’n bek. Later begon Cookie met behendigheid en uiteraard was Raff daar ook van de partij….ook weer met een bal in z’n bek. Raff vond het heerlijk om overal mee naar toe te gaan en iedereen aan te moedigen. Hij kon dan wel niet zelf mee doen, maar in het aanmoedigen had hij al veel lol.

In Maart 2008 kwam er plotseling een eind aan zijn prachtige leven. Ik gaf alle honden regelmatig een verse kluif…normaal at Raff deze nooit op en nu ineens wel. Hij raakte verstopt en dat werd ondanks alle medische zorg zijn dood. Raff was mijn 1e hondje en ik zal hem nooit vergeten. Ondanks zijn ellendige start op deze wereld heb ik nog nooit een hond meegemaakt die ondanks zijn gebreken zo blij en dankbaar was.